ทําไมสุนัขไม่ชอบถูกสัมผัสเท้า?

สุนัขมีอุ้งเท้าที่หนาและแข็งแรงมาก โดยเป็นเนื้อเยื่อคล้ายผิวหนังที่ด้านหนา ซึ่งอาจมีความหนาได้เกือบสองเซนติเมตร  ฉะนั้นจึงไม่น่าแปลกเลยว่าเหตุไฉนเราจึงเห็นสุนัขเดินเหินอย่างสบายใจบนพื้นผิวที่มนุษย์อย่างเราต้องเดินอย่างกระย่องกระแย่ง

แต่ส่วนประกอบอื่นๆ ของเท้าสุนัขนี่สิที่มีความอ่อนไหวต่อความรู้สึกมาก มากเสียจนสุนัขไม่อยากให้ใครมาสัมผัส ไม่ว่าจะเป็นสุนัขพันธุ์ไหนต่างต้องกระตุกเท้าหนีเมื่อเราไปแตะเท้าโดยเฉพาะบริเวณส่วนบนหรือระหว่างนิ้วเท้า

จะว่าไปแล้ว ประเด็นนี้คงไม่เป็นปมปัญหาอะไรหรอก หากสุนัขไม่จําเป็นต้องถูกตัดเล็บเป็นระยะๆ หรือ ต้องถูกตรวจเท้า หากรวด หาเสี้ยน สุนัขบางตัวอาจยอมให้จับเท้าได้แต่โดยดี แต่หลายตัวจะดิ้นสู้จนสุดชีวิต อย่ามายุ่งกับเท้าผม 

 ที่เป็นเช่นนี้ เนื่องจากส่วนบนของเท้าสุนัขเต็มไปด้วยปลายประสาทซึ่งอ่อนไหวมากต่อแรงกดที่อาจทําให้บาดเจ็บ จึงไม่แปลกที่สุนัขจะหดเท้าหนีเมื่อคุณสัมผัสส่วนบนของเท้า ยิ่งการสัมผัสบริเวณซอกนิ้วด้วยแล้ว ถือเป็นสิ่งต้องห้ามสําหรับสุนัขเลยทีเดียว ขณะที่การสัมผัสบริเวณใต้ฝ่าเท้า สุนัขมักจะไม่แสดงปฏิกิริยาต่อต้านออกมาอย่างฉับพลัน

เท้าของสุนัขมีความสําคัญอย่างยิ่งในชีวิตประจําวันเพราะสุนัขใช้เป็นเครื่องป้องกันตัวเอง ใช้ล่าสัตว์ ใช้เคลื่อนไหว และใช้ในการสื่อสาร

จําฝังใจ

เล็บเท้าของสุนัขมีความหนาและแข็งแรงมาก การตัดเล็บจึงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ยิ่งหากพลาดตัดไปถูกเนื้อละก็ สุนัขจะเจ็บและปวดมาก ตามปกติแล้วสุนัขจะจดจําแม่นมากกับสิ่งที่ทําให้บาดเจ็บ  ฉะนั้น คราวต่อไปเมื่อสุนัขเห็นกรรไกรตัดเล็บก็จะรีบหดเท้าหนีทันที

บางครั้งสุนัขอาจบาดเจ็บที่เท้าและต้องได้รับการทําแผลหรือการปฐมพยาบาล ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่แสนเจ็บปวด แล้วสุนัขก็จะจดจําฝังใจว่าการสัมผัสเท้าคือประสบการณ์ที่เลวร้ายและสุนัขจะหลบเลี่ยงสุดชีวิต

หนทางแก้ปัญหา

เบี่ยงเบนความสนใจของสุนัขเพื่อหยุดความกลัว

หลายคนสงสัยว่าสุนัขที่หวาดกลัวการถูกสัมผัสเท้าอย่างรุนแรงตอนอยู่บ้าน แต่กลับยอมให้ช่างแต่งขน ตัดเล็บ หรือสัตวแพทย์จับเท้า ทําโน่นทํานี่แต่โดยดี

เปล่า! ไม่ใช่เพราะพวกเขามีเวทมนตร์อะไรหรอก แต่เป็นเพราะว่าพวกเขาจับสุนัขขึ้นไปอยู่บนโต๊ะซึ่งมักทําจากสแตนเลส ด้วยความสูงผนวกกับพื้นผิวที่ลื่นและเย็นจึงทําให้สุนัขต้องคิดเรื่องความมั่นคงในการยืนบนโต๊ะมากกว่าจะคิดถึงเรื่องที่จะเกิดกับเท้าของตัวเองต่างหาก

คราวหน้าตอนอยู่บ้าน หากไม่มีโต๊ะสแตนเลสแบบที่ใช้ในคลินิกสัตวแพทย์ คุณอาจใช้เครื่องซักผ้ามาเป็นอุปกรณ์ช่วยในการตัดเล็บสุนัขก็ได้ ซึ่งจะได้ผลลัพธ์ไม่ต่างกัน แต่พึงระวังสุนัขตกจากที่สูงไว้ด้วย

หาเพื่อนมาช่วย

อีกเหตุผลหนึ่งที่สุนัขให้ความร่วมมืออย่างดีตอนอยู่คลินิกคือสุนัขไม่มั่นใจในสถานการณ์โดยรวม สุนัขเป็นสัตว์ที่ยึดมั่นในการปฏิบัติตัวที่เป็นกิจวัตรและการจัดลําดับชั้นอย่างยิ่งยวด แต่เมื่อออกนอกบ้าน สิ่งที่สุนัขยึดมั่นทั้งสองอย่างนี้จะถูกสั่นคลอน เมื่อสุนัขเกิดความไม่มั่นใจ การป้องกันตัวก็ลดน้อยลง การตัดเล็บหรือการตรวจเท้าจึงทําได้ง่ายขึ้น

ฉะนั้นคงเป็นเรื่องง่ายขึ้นหากคุณพาสุนัขไปตัดเล็บนอกบ้านหรือขอให้เพื่อนเป็นผู้ตัดให้

ฝึกบ่อยๆ

ตั้งแต่ยังเล็ก สุนัขจะปกป้องเท้าตัวเองตามธรรมชาติ แต่สามารถเรียนรู้ที่จะยอมรับการตัดเล็บและการตรวจเท้าได้เมื่อเจ้าของเริ่มตรวจเท้าสุนัขเป็นประจําตั้งแต่ยังเล็ก สัตวแพทย์แนะนําให้สัมผัส คลึงและจับเท้าสุนัขไว้สักชั่วอึดใจทุกวัน แล้วกดซอกนิ้วเบาๆ รวมทั้งบีบอุ้งเท้าด้วย ไม่นานสุนัขจะเคยชินกับการถูกสัมผัสเท้าและเห็นว่าไม่ใช่เป็นสิ่งที่สร้างความเจ็บปวด

ทําให้ชิน

สุนัขจะเครียดมากเมื่อรู้สึกไม่มั่นคงในชีวิต วัตถุที่คนมองข้ามอย่างกรรไกรตัดเล็บ จึงกลายเป็นสิ่งแปลกปลอมที่น่ากลัวได้ ทางแก้อย่างเร่งด่วนคือนํากรรไกรตัดเล็บไปวางไว้ในบริเวณที่สุนัขมองเห็นได้ เช่น บนโต๊ะเตี้ยๆ หรือบนชั้นวางหนังสือ 

อย่าแค่วางไว้ตอนที่คุณกําลังจะใช้เท่านั้น แต่ต้องวางไว้ตลอดเวลา เพื่อเปิดโอกาสให้สุนัขได้ดม มองดู และทําความคุ้นเคยกับมัน แม้สุนัขจะยังไม่เลิกอึดอัดใจเมื่อถูกตัดเล็บ แต่อย่างน้อยก็จะเครียดน้อยลงเมื่อเห็นกรรไกรอยู่ในมือคุณ

ตัดเล็บทีละเท้าสัปดาห์ละครั้ง

การตัดเล็บครบสี่เท้าในคราวเดียวกันมีโอกาสสูงที่จะเป็นประสบการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวเพื่อเป็นการลดความกลัวและความเครียด สัตวแพทย์แนะนําให้ตัดเล็บเพียงหนึ่งนิ้วต่อวันเมื่อถึงสุดสัปดาห์คุณก็จะตัดเล็บครบหนึ่งเท้า

สุนัขมีความอดทนต่ำ การค่อยๆ ตัดทีละเล็บเช่นนี้จะช่วยให้คุณทํางานได้ง่ายขึ้น

แหล่งที่มา  http://www.petandhome.com/images/catalog_images/secretlivesdog.pdf

ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต